Mozambique heeft ons hart gestolen...

Hallo allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen, dus tijd om een bericht te plaatsen. Hier gaat alles prima; we genieten van het mooie weer, leuke mensen en we zijn ondertussen hard aan het werk met ons onderzoek, waar we goede vorderingen mee maken.

Maar om bij het begin te beginnnen, het laatste bericht stuurden we vanuit Xai Xai, een stad aan de kust in het zuiden van Mozambique. We hebben hier 2 weken met veel plezier gewerkt, veel geleerd en lekker gezwommen in de Indische Oceaan. Hierna zijn we in één dag met een bus terug naar Chimoio gereden, een 13 uur durende rit waarbij we met een snelheid van 100 km/u over hobbelige wegen stuiterden, dit was al niet al te comfortabel, maar vermoeiender was de keiharde Mozambikaanse muziek die uit de slechte speakers schalde. Toch was het weer een leuke ervaring en een goedkope snelle manier van reizen.

Terug in Chimoio zijn we hard aan het werk gegaan, de eerste weken hebben we vooral op het kantoor gewerkt. Waar we zo veel mogelijk informatie (rapporten, analyse van data, etc.) verzameld hebben, gerelateerd aan ons afstudeeronderwerp. Daarna zijn we begonnen met het interviewen van verschillende experts binnen het bedrijf op het gebied van waterkwaliteit, -kwaniteit, -zuivering, -distributie etc. Het volgende onderdeel was het onderzoeken van de capaciteit en duurzaamheid van de gebruikte bronnen door FIPAG. Hiervoor hebben we voor alle grote dammen en rivieren bepaald hoe groot het stroomgebied is en hoe het in elkaar zit: wat voor bodem er is en wat het landgebruik is, enz. Een stroomgebied is het gebied waarbinnen de regen die valt naar de rivier stroomt. We weten ook de hoeveelheid regen die valt en zo kunnen we met een model bepalen hoeveel water in de rivier of dam komt. We maken veel gebruik van Google Earth, wat verbazend goed is hier en GIS (Geographical Information System). Hiermee maken we kaarten en analyseren we de oppervlaktes.

Op dit moment zijn we bezig met kwalitatieve bedreigingen te analyseren, hiervoor gaan we steeds meer het veld in om onderzoek te doen, we kijken naar afvalwater, industrie, landbouw etc. Ook hebben we monsters genomen op een aantal locaties. Er valt nog veel werk te doen op dit gebied, sommige bronnen zijn echt van dubieuze kwaliteit en aan de zuivering en kwaliteits monitoring valt nog heel wat te verbeteren.

Het is ontzettend leuk om hier rond te rijden, vooral als je in de buitengebieden komt, echt Afrika. Net buiten het centrum van de stad leven de mensen al in hutjes en zie je vrouwen mais stampen en met de Afrikaanse hak het land bewerken. Als je dan langs komt rijden komen overal groepjes kinderen aanhollen die ons begroeten, meestal met een luid tataaa of mzungu, echt grappig. Toch krijg je ook steeds meer door hoeveel ellende er is als je iets verder kijkt...Een collega van ons die 18 jaar is en vier jongere broertjes heeft, vertelde dat hij net zijn moeder is verloren, terwijl zijn vader een aantal jaren eerder al was overleden. Hij is nu kostwinner van het gezin, werkt de hele dag voor een maandinkomen van omgerekend 65 euro en probeert ook nog eens zijn middelbare school af te maken in zijn avonduren. Als hij ’s avonds om 12 uur thuis komt, moet hij nog eten, wat zijn enige maaltijd van de dag is en dan heeft hij vervolgens nog ongeveer 4 uur de tijd om te slapen om de volgende dag weer op tijd op het werk te zijn. Dit verhaal maakte wel indruk, en zo zijn er talloze situaties waar je op het eerste gezicht niets van meekrijgt omdat de mensen zo vrolijk lijken. Het aids percentage is ook schrikbarend hoog in deze stad, er zijn schattingen van over de 30%. Er wordt wel veel aan gedaan, overal in de stad zijn de tekens aanwezig en op veel plaatsen zoals middelbare scholen en overheidsgebouwen worden gratis condooms uitgedeeld en voorlichting gegeven en er lopen zelfs mensen rond met t-shirts waarop staat: ‘Sou HIV-positivo’, ofwel ‘Ik ben HIV-positief’.

Buiten werken moet er natuurlijk ook de nodige ontspanning zijn, vooral in de weekenden zijn we er veel op uit geweest. We zijn met een aantal bevriende Zimbabwanen die een boot hebben een paar keer gaan vissen op Lake Chicamba, een groot meer hier zo’n 50 kilometer vandaan. De vangsten waren niet heel goed, maar het meer is werkelijk schitterend, mooie natuur, veel vogels en krokodillen. Ook zijn we nog twee weekenden naar de kust gereden om lekker naat het strand te gaan en te partyen in Beira, dit was erg gezellig. We verbleven bij de familie van een bevriende colega waar we verwend werden met een uitgebreide barbeque met allerlei lekkere gerechten zowel voor diner als lunch. De mensen (die het zich kunnen veroorloven) genieten van het leven, meerdere keren per week komen ze samen met vrienden en familie om uitgebreid te eten en/of te feesten. Er valt hier in ieder geval genoeg te beleven en vooral in het weekend wordt er behoorlijk gefeest, vaak met mensen van allerleid nationaliteiten, zoals afgelopen weekend met Duitsers, Oostenrijkers, Amerikanen en natuurlijk Mozambikanen.
Een minder prettige ervaring was dat we al verschillende keren bestolen of beroofd zijn. Als eerste Jaap, een vrijwilliger die in het Vitens huis verblijft, liep ’s avonds over straat en werd bedreigd met een kapmes en ontdaan van zijn portomonee, telefoon en sigaretten (dat laatste vond hij zelf nog het ergste).
En Stefan is afgelopen zondagavond ook nog eens op straat beroofd van z’n mobiele telefoon onder bedreiging van twee gasten met een mes. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen en bleef hij op het moment zelf erg rustig, toch was hij er behoorlijk van geschrokken.
Los van elkaar is van ons ook geld gestolen (bij een vriend thuis en op kantoor), gelukkig geen hele grote bedragen. Door dit alles leer je toch constant op je hoede te blijven, je geld ten alle tijde op zak te houden en ’s avonds, zelfs niet voor kleine afstanden, over straat te lopen. Dit is dan ook soms wel weer erg jammer van hier leven en oppassen dat je niet cynisch wordt, want soms heb je het gevoel dat je niemand meer kan vertrouwen en zij jou altijd zullen aanzien voor een wandelende pinautomaat. Toch overheersen de positieve ervaringen veruit en bovendien, beroofd worden is ook weer een nieuwe ervaring die je meegemaakt moet hebben tijdens een bezoek aan Afrika (aldus Jaap).

We kijken uit naar jullie reacties,

Groeten, Stefan en Reinier