Eerste nacht in Mozambique bijna in de cel...

Na een voorspoedige vlucht naar Johannesburg worden we in de ontvangsthal van het vliegveld meteen aangeklampt door verschillende mannetjes die je bagagekarretje van je afpakken en die je wel naar het juiste busopstapplaats brengen. Een tweede mannetje komt er bij om de weg te wijzen, zodat ze na 200m doodleuk 10 euro de man vragen voor verrichte diensten en wisten wij weer: TIA....This Is Africa! Uiteraard hebben we hun beloning enigzins in mindering gebracht, naar een meer afrikaanse standaard.
Het hotel Southern Sun op het vliegveld van Johannesburg was wat overdreven luxe; we kregen allebei een eigen kamer met een ruim 2-persoonsbed en het ontbijt de volgende ochtend zat nog geen eens bij de prijs (een half jaarsalaris voor een gemiddelde Mozambikaan) inbegrepen. Gelukkig wordt dit door de opdrachtgever vergoed.
De vliegreis naar Beira in Mozambique was kort maar erg mooi. Door het huidige regenseizoen zag het Mozambikaanse landschap onder ons er heel groen uit. Bij het uitstappen van het vliegtuig viel er een warme, drukkende deken over ons heen van 33 graden gecombineerd met een hoge luchtvochtigheid en konden we in de rij gaan staan voor de aanvraag van een visum. Wij werden er natuurlijk uitgepakt om onze paspoorten en bagage te laten controleren door de Mozambikaanse douane. Gelukkig kregen we na een poosje ons paspoort terug en konden we gaan.

In de ontvangsthal vonden we na een tijdje zoeken, een Mozambikaan met een FIPAG petje op; of beter gezegd hij vond ons. Deze Mozambikaan, Daniel genaamd, leidde ons naar een stoere 4 wheel drive Izusu, waarmee de reis richting Chimoio begon. Eenmaal onderweg kwam het Afrika gevoel weer helmaal boven; het mooie weer, de tropische zoetige lucht, de palmbomen, de gezellige drukte op straat, vrouwen met spullen op het hoofd enz. Het werd een schitterende rit door een afwisselend afrikaans landschap met prachtige natuur (veel vogels), geiten en kippen op de weg en typisch afrikaanse dorpjes. Stefan heeft dit helaas voor een gedeelte gemist, aangezien hij weer eens lag te maffen (ongelofelijk trouwens op een afrikaanse weg). Na een rit van ruim 2 uur bereikten we het Vitens huis in Chimoio. Hier ontmoetten we Tjitske, onze afstudeer coordinator die al drie jaar werkzaam is voor Vitens in Mozambique, en de andere bewoners van het huis, waaronder de staff en André, een expert van Vitens op het gebied van bedrijfsvoering en productie die jaarlijks enkele keren in Mozambique werkt. Het huis is mooi en we krijgen een ruime kamer aangewezen waar we mogen gaan verblijven. Het huis is omringd door een mooie groene tuin waar het heerlijk rustig is.

Met André gaan we rond 21:00uur naar de lokale pizzeria, want maandagavond is (volgens de Nederlandse Vitens-medewerkers) pizza dag! We waren wat sceptisch vooraf, want wat moet je verwachten bij een Mozambikaanse pizzaria? Maar ze waren verrassend lekker, rijk belegd en in een echte oven klaargemaakt; daar kan de Toren van Babel in Arnhem of menig ander pizzeria in Nederland nog wat van leren!
Dit was een mooie dag om te beginnen voor zo’n lange tijd in Mozambique!
Totdat we de hoek om gingen bij de pizzeria. Twee politie agenten komen ons tegemoet, we begroeten elkaar en willen doorlopen, totdat één van de agenten naar onze paspoorten vraagt. Die hadden we alledrie natuurlijk niet op zak, maar we waren 5 minuten van ons huis dus we legden in ons gebrekkig Portugees uit dat we wel naar het huis kunnen lopen om ze te laten zien. Nee, we moesten “agora” (nu) “aqui” (hier) onze paspoorten kunnen laten zien. Dat ging dus niet lukken, wat dus “een nachtje cel voor jullie drieen wordt” aldus de agenten. Daar hadden we dus niet echt zin in, maar hoe lossen we dit dan op? Een taxi komt voorbij met een Engels-sprekende chauffeur, vraagt ons wat er aan de hand is en wij leggen de situatie uit. Hij vindt de maatregelen van de agenten ook erg overdreven en gaat hard tegen hen in, maar de agenten blijven bij hun standpunt. Ook een telefoontje met Tjitske, die vloeiend Portugees spreekt, maakt geen indruk.
Toch lijken de agenten langzaam minder zeker van hun zaak, helemaal als ze horen dat we voor FIPAG werken, maar ons nu zomaar laten gaan betekent natuurlijk gezichts verlies. Uiteindelijk, na veel handen en voetenwerk en half Portugese zinnen, gaan ze overstag en lopen ze mee in de richting van ons huis waar Stefan naar binnen mag om de paspoorten te verzamelen. Maar als hij terugkomt hebben André en Reinier de agenten al kunnen verleiden mee het huis in te gaan met de belofte van een pizza. Een beetje schuchter en ongemakkelijk volgen ze ons de tuin in. Op de veranda aan gekomen krijgen ze een 3 dagen oud stukje pizza uit de koelkast en wat TUC’jes bacon, en is het inkijken van de paspoorten alweer een onbelangrijke zaak. De agenten, duidelijk in hun sas met de aanwinst nemen een beetje verlegen afscheid en verdwijnen in het duister. Later hoorden we dat het toch wel soort van verplicht is om een paspoort bij je te dragen en dat we een boete waren ontlopen.

De volgende dag mochten we een beetje bijslapen en hebben we in de loop van de morgen samen met Tjitske de planning en de verdere uitwerking van het project besproken. Later zijn we ergens in de stad gaan lunchen en hebben we vervolgens de stad een beetje verkent, boodschappen gedaan in de supermarkt en op de markt en hebben we ons eerste ritje gemaakt in de auto die we hier mogen gebruiken, een Panjero Junior. Dit was wel wennen gezien men in Mozambique aan de linker zijde van de weg rijdt en de wegen op zich (of het ontbreken hiervan).

Planning voor het verblijf in Mozambique:
Vanaf maandag starten we met een intensieve studie Portugees, met drie uur les per dag en verder zelfstudie. Deze week zullen we daarom zo veel mogelijk meegaan met andere FIPAG en Vitens mederwerkers om de projecten en het werkveld te verkennen. Vandaag zijn we al geintroduceerd op het kantoor, hebben we kennisgemaakt met de werknemers en al het veld in geweest om het drinkwatersysteem in Gondola te bekijken.
Hierna gaan we een maand een Vitens expert assisteren met een milieu effect studie in vier steden in het zuiden van Mozambique.
Begin april starten we aan ons eigen afstudeeronderzoek waar we waarschijnlijk tot half juni mee bezig zijn.

Reinier heeft inmiddels al een Mozambikaans telefoonnummer: +258 823162099
Stefan's meegebrachte telefoon bleek toch nog niet SIM-lockvrij, dus die gaan we een mannetje hier nog laten kraken!

Bedankt alvast voor alle reacties!

Até a proxima,

Reinier en Stefan